4 Koeienfluisteraars verder op weg naar Holland

1 augustus 2018
4 Koeienfluisteraars verder op weg naar Holland
Het was goed toeven op ons plekje bij de koeien. Niets is ons te gek als we rust en ruimte willen hebben. We willen dan zelfs als koeienfluisteraars met waakhond de wei in. Maar we hebben mooi gestaan en daar gaat het om. We hebben ongestoord in ons tentje gelegen. Vanmorgen nog lekker buiten ontbeten en daarna droog de spullen opgeruimd. Nu is het hier gaan onweren en regenen. Maar we zitten hoog en droog in de camper verder op weg naar Holland. Eerste richtpunt is de brug bij Malmö. Daarna verwisselen we Zweden voor Denemarken. Onderweg hadden we hevige regen - en onweersbuien. Het was echt pittig. Vlak na Landskrona hebben we aan de kust midden in de natuur een koffiestop gehouden. Hier werden verzocht om weg te gaan. Een nukkige Zweed dacht vast dat wij wilden kamperen. Dat mocht niet. Hij vergat voor het gemak dat hij met een onaangelijnde hond door een gebied liep waar honden dat niet mochten. Maar goed de koffie was op en wij vertrokken. Na de 1e brug bij Malmö kwamen we in Denemarken aan. Hier hebben we bij de brug over de Storebelt geluncht. In Odense vonden we een plaatsje op de stadscamping. Het wordt steeds gekker. Gijs en ik die kiezen voor de stadscamping. Maar we stonden hier nog leuk en rustig ook. Wat de dag verder brengt weten wij nog niet. Om toch in de beentjes te blijven zijn we wandelend naar de grootgrutter gegaan. Voor de laatste paar dagen hadden we nog een wijntje op het oog. De wijn kwam uit Z. Afrika en heette Zuma. Dat moest verkeerd gaan. En dat deed het ook. Alie pakte het pak uit het schap. De onderkant van het pak brak open en de zak wijn lag op de grond. Alie had een geverfde broek en een gescheurd pak wijn in haar handen. Dat krijg je met wijn, met een foute naam. Bijkomen deden we daarna op de camping. Daar doe je ook de ervaringen op met het camping gebeuren. Tegenover ons stonden 2 Zweedse echtparen. Kenmerkend waren de over het hele lichaam verspreide en al wat uitgezakte tatoeages bij meneer 1. Hij zou ook bij een temperatuurterugval met ontbloot bovenlijf blijven lopen. De andere meneer moest een look a like zijn van Kenny Rogers. Gesierd met zilvergrijs haar en een witte cowboyhoed. Nog voor het avondeten gingen zij even buurten bij Noorse buren, die rond trokken in uitgeklede versies van “ the A-team “ busjes. Hier kwam al rap de drankfles op tafel en Kenny Rogers had al snel de nodige moeite met lopen. Maar lachen ging hem beter af. Het geheel gaf in de loop van de avond vermakelijke taferelen. Wij zaten als 4 kritische toeschouwers ( a la Muppet show ) op het balkon en keken ernaar. Het ging ook nog ff door nadat bij ons de lichtjes al uit gingen. Morgen gaan we richting Odense en pakken dan een deel van de Deense “ Margriet route “ op.